Kep fırlattım, mesleğim oldu!

Kep fırlattım, mesleğim oldu!

 

Bugün özel bir üniversitede diploma töreni, pardon “kep atma” törenine katıldım, törende hiç bir heyecan yoktu. Kendisini öğrenci sanan gençler heyecanlıydı elbette, sonuçta diploma sahibi olmuşlardı, ileride cumhurbaşkanı olursa diploma dediklerinde sunacağı bir kağıt parçası olacak...

 

Sonuçta işverenler istediği şey diploma alınmış oldu ama özel üniversite mezunları genelde torpilli alanlarda iş başı yapabilir, çünkü onlar kamu eğitiminden değil, para karşılığında eğitimden geçtiler. Para ile verilenlerin kalitesi her zaman tartışmalıdır, çünkü paran kadar kalite satın alana verilir. Yani bireysel başarının doyumunu aile parası ile yerine getirmişti, çünkü onlar öğrenci değil müşteriydi...

 

Parası olan çoğunu hem okutur hem de işe koyar, çocuk da kalkıp "devlet baba beni işe yerleştir" demez, çünkü özel okul hiç bir müşterisine "seni devlete eleman olarak yerleştireceğim" demez...

 

Eğitim zaten ülkemizde sadece parayı ilgilendirdiği için bilginin/ bilimin önemi yoktur, uzun yıllardır kasabalara/ şehirlerde, nerede üzerinde üniversite logosu olan binalar varsa orada okuyan gençlerin hepsi binanın bulunduğu ilçe/şehir… gibi yerler için gelir kaynağı olmuştur, yurt, yiyecek, ulaşım, su, elektrik... Kısaca para harcayan bireylerin hepsi gelecek kaygısı ile binalara sıkıştırılmış tüketicidir...

 

Öğrenci istatistiği de ilgilendirir, çünkü işsizi gençleri öğrenci yaparak işsizlik sayısını düşürür... bu yüzden kasabalara kadar yaygın üniversite logosu olan binalar açılmıştır, öğretim üyesi olup olmadığı, kaliteli eğitim verilip verilmediği, eğitim için gerekli malzemelerin olup olmadığının hiç önemi yoktur. Hem tüketen hem de işsiz sayılmayan gençler devletin işsiz rakamı için üzerine örtülen örtüden başka şey değildir, öğrenci işsizdir...

 

Konudan konuya atlamadan kısaca yazının amacına döneyim, kısaca ve sonuç olarak heyecansız, hesapsız, okul daha fazla müşteri çekmek için ne kadar çok öğrencim var demek için tüm mezunlarını aynı saate, aynı alana toplamıştı. Piknikçiler ve kep töreni katılanlar tarafından hava limanına giden yol tıkandı... Olan uçağa yetişmek isteyene oldu diyebilirim!

 

Özel okul, park alanı, gelecek konukları düşünecek değildi ya, her şeyi paraya döndürme ve pr çalışması için her olanağı kullanmıştı… Park yerinden para kazanacağını bilseydi, orman arazisini parka dönüştürüp kullanabilirdi... Su sattı, cola sattı, kısaca satılacak ne varsa sattı...

 

Kıldan, kağıttan para kazanmaya hedefleyen okuldan çıkan öğrencinin gelecek perspektifi ne olur dersiniz?

 

Müşteri olan öğrencilerde biliyor iş dünyasının istediği bireyler olmadıklarını, o yüzden doktora çalışmasına gidecek yolu denemek için hemen alternatifler gözden geçiriliyor... parası olan, olanağı olan hemen okulun devamı için yurtdışına gidecek, orada dil eğitimini daha da güçlendirecek ve orada imkan olursa yüksek lisans yapıp doktoranın yolunu açacaktır, olmayan ise daha düşük bütçe ile yüksek lisan için kasabalarda açılan üniversitelerin birinden yüksek lisans derslerine katılacaktır büyük olasılıkla…  Doktora alabilirse belki bir özel üniversitede öğretim üyesi olacak, belki popüler haber kanallarını kanal kanal gezip iktidarı övecek!

 

Diploma törenine katıldım, hiç bir heyecan olmadığı gibi, öğrenciler o kadar duyarsız ki, sadece cep telefonlarına poz verip, okumak için okumuş duygusu içinde ailelerini sevindikleri için seviniyor gibi yaptılar...

 

Devrim, toplumsal sorun, protesto, yaşanan kriz filan hepsi özel üniversite kampusuna uğramadan geçmişti, farklı bir dünya inşaat edilmişti, zaten izin de verilmez, çünkü müşteri bir bankaya gidip hayat pahalılığından şikayet edebilir mi? Elinde parası varsa yatıracak, yoksa kredi çekip borçlanacak! Özel okullar genelde bankaların mantığı ile hareket eden şirketlerdir, müşterisinin parasını almak için her türlü pr çalışması yapılır…

 

Para karşılığında alınan diploma ile çalışma dünyasına katıldı gençler, torpili olanlar işe girecek olmayanlar bol bol cv yazıp olumlu yanıt bekleyecek! Kepler havaya atılırken, arkadaşlarından ayrılmanın hüznü yoktu müşterilerde, sanırım orada yakalanan ilişkiler iş bulmak için kullanılacaktır, eğer çok çabuk unutulamazlarsa…

 

İsmail Cem Özkan